Elveda Akıncı, Elveda Mühendislik.

Her şeye veda etmeme kaldı 2 hafta. Evime, odama, pencereme, kitaplığıma, kapımın önüne, durağıma, okuluma, bahçeme, nizamiyeye, arkadaşlarıma, anılarıma, üniversiteme, mühendislik kitaplarıma. Tüm vedalar üst üste geldiği için ağır geliyor artık bir mezarı andıran ruhuma bunlar, biliyorum. Hem taşınış hem de öğrencilik hayatımın artık sona ermesi. O çok istenilen diplomayı ellerine verdikten sonra açacağım kapılarımı. 

Uçacağım. Benim kanatlarım hiç yaralanmadı.Güç oldu onların bana saldırışları güç, eklendiler kanatlarıma beni vuracakları yerde. Ters tepti nihayet. 

Ah gönlümün gözüme vuran yosunlu rıhtımı, sakinliğin geçsin de göster fırtınanı...

yazlık yılanı

Bu ara yazlıkta geçen bir hikayeyi anlatıyorum. hayatı boyunca yazlık yaşamını tatmamış birinin bunları yazmasının ne kadar zor olabileceğini tahmin edersiniz. bahçede olan çiçeklerden tutun da sahilde gece gitarlarının kaçta bittiğine kadar habersizim. Sadece bir aşk biliyorum, yan yana olan 2 yazlık evde geçmiş bir aşk; rüyamda gördüm. Hatta görmemiş bile olabilirim, uydurmuşumdur. Sonra bu öyküyü yazarken bir şarkı dolanıyor dilime. Ben de öykümün başlığını atıyorum : Yazlık yılanı.