bazen böyle olur...

Gülümsüyorum. Ona birazdan sürpriz yapacağım. Benim yıllar önce üstesinden gelmeyi başarabildiğim bir durumdan, bir kuyudan onu çıkaracağım.

Elimde küçük bir pasta var, hep yediğimizden. Eski defterlerim var çantamda, eski şarkılarımı dinleteceğim çünkü ona. Önce dibine vurduracağım hüznün, ağlatacağım. Sonra güldüreceğim.

Yapmadım mı?

"Elif" dedi. " Sen ne öğrendin?"

" Benim yolumu başkası çizdi." dedim. O yolda yürümeyi öğrendim.

"Kaç yaşındaydın?" dedi.

" Hatırlamıyorum." dedim. Zamanın bazen kavram dışı kaldığını öğrendim.

"Neyi unutabildin?" dedi

" Gözleri." dedim. Çok uzun zaman geçti.

"Burada nasıl duruyorsun?" dedi.

"Neden ki?" dedim.

" Burada yaşanmaz ki." dedi.

"Haklısın." dedim.

"Havası ağır." dedi.

"Belki." dedim.

"Anısı çok." dedi.

"Evet." dedim.

gülümsedi.

ağladım.

Bir şarkı çaldı sonra...  " BAZEN BÖYLE OLUR."