Farklı topraklarda büyüdü o 2 gül. sonra aynı demetin kaderi oldular. nasıl derim "ben gül sevmem. gülü o sevdi!" benim payıma düşen ertelenen ölümleri ve ayrılışları yüreğimde dün gibi tutmaktır, bil. yatağının altında biriktirdiğin etleri, dudakları, kolları, öpüşleri, boşalışları, bakışları, şuan kalbimi nefretle yakan bir düzeni de lanetlemektir, bil. ben dedim, ben yoldan geçeni severim. sonra onu beklerim. ona yazarım ben, küserim.

"durdu. nefesini tutup. gözlerini dikti pencerelere camlara gitmelere uçmalara karanlıklara gtmelere ve özgürlüklere ddikti gözlerini. yönünü dikti çevirdi hepsine. gözlerini bıçaklara elini alıp parmaklarını süürrttü sürtünür gibi kadnlara, kızlara sürter gibi sürtünüp durdu ve hazzının derinlerine bakındı kanını döküverdi yaşını ya da ve ayn şey olduğunu düğüşünür düşünmez irkildi. gerçekten aynı kefeye nasıl koymuştu yani yaşı ve kanı aynı şey olarak nasıl geçiverdi cümlesinden."

içimden hiçbir yola çıkmayan şeyler yazmak geçiyor. Şu yazıda dahi, o erkeğin yanında oturan kıvırcık saçlı kız var NASIL DERİM ONA! ÖLDÜR ONU ÖLDÜR ONU VE KURTUL ŞU ETSEL KAFESTEN lanet olsun dönek seni, verdiğin sözlerden döndün sen! geceleri uykusuz bıraktıklarına döndün yüzünü ve sonra duydun işte senin ağzının payını verecek o cümleyi! kuracak kendini gördün mü, alarmlı saatler gibi kuracak kendi hayatını! her şey yerli yerine yerleşecek ve senin düzensizliğin öyle gülünç kalacak onun yanında! o zaman göreceksin gezebilmeyi! sonra yine dualarına sığınacaksın ve iş işten geçmiş olacak dönek seni! hakkın neydi ki!