Ne güzeldir babası tarafından sevilen kızlar. Babalarıyla bisiklet sürmüşlerdir belki, hastalandıklarında sürünmeden hastaneye gitmişlerdir, anneleriyle ve babalarıyla; başkalarıyla değil ölmeye yakın. Tatilleri güzeldir, saçları güzeldir kızların. Haklarını korur babaları, üzülürler istemedikleri bir şey başlarına geldiğinde. Sırlarını paylaşırlar, yemekler yerler beraber, kahvaltılar güzel geçer, "günaydın" derler uyandıklarına, "hoş geldin" derler evlere geldiklerinde. İşe giderken kimsesiz gitmezler, kapı bomboş, kahvaltısız değildir onlarda. İki yüzlü olmaz kızlarını seven babalar. Bir seviyor, bir sevmiyor gibi davranmazlar. Başka erkeklere koşmazlar, başkalarında aramazlar sevgiyi. İstediği okulları okur, istediği kurslara gider, istedikleri hayatlar kurarlar kendilerine. Çalışırken gönüllerine koymaz tarla kızlarının çok çalışmak, eve gidince bir güler yüz göreceklerini bilirler. Her şey para değildir, bilirler. Ellerindeki nasırlar bile acımaz babası tarafından sevilen kızların. Sabahları fabrikalara bile giderler, yollarda kitap okurlar, metroda ayakta durmak üzmez onları, şarkı söylerler içlerinden. Düğünleri güzeldir. Kınaları güzeldir. Kız istemeleri, nişanları güzeldir. Bayramları şendir. Gözleri parlaktır böyle kızların. En güzel ülkeler onlarındır, en güzel odalar, en güzel yastıklar, en güzel uykular, en güzel iş yerleri. Babaları gururla bahsederler onlardan, utanmazlar. Çabalarını görürler kızlarının. Desteklerler, bomboş insanlara değil kızlarına sarılır, güç olurlar. O zaman koşar kızlar yollarında pes etmezler. Güçlüdür sevilen kızlar. çok güçlüdürler.
Peki güzel midir babası tarafından sevilmeyen kızlar? Başkalarına baba olmuş babaların kızları? çocukluğunu hep annesinden uzak geçiren, başkaları sevinsin diye sütünden olan bebek kızlar mutlu mudur büyüyünce? Baba saydığı dedesinden bile uzak bırakılan kızlar, unutur mu sandınız kalbine kalbine sokulan lafları? Peki babası çocuklarıyla aynı sofraya oturmayan, ona bir kıyafet veya okuma kitabı almayan kızlar? Uykusunda saçı hiç okşanmamış, azardan başka söz duymamış kızlar? Hep kısıtlanmış hep "birilerini hiç görmesin ama birilerini hep görsün" diye zorlanan o kızlar kimi görmek ister büyüyünce? Bir at gibi yarış içinde büyümüş kızlar nasıldır sizce? Sırf babası onunla gurur duysun diye kendisine kendisinden uzak hayatlar kurmuş kızları sever miydiniz görseniz? Yıllarını kaybetmiş kızları, yine de başkaları gibi "ben de istemedim bu hayatı" diyerek bomboş durmamış hep çabalamış kızları da sever miydiniz? Ona baba olmuş adamlara tutunup hayatlarını onlarla geçirmeye kararlı kızları alkışlar mıydınız, ayaklarınızın altına mı alırdınız yoksa? Kendisini kitap sayfalarında arayan, tüm kinini babasını öldürdüğü öykülerine döken kızları anlar mıydınız? Yağmurda, karda, kışta 5 dakika erken uyanıp onu o soğukta yürütmeyen veya "bugün de ben alayım seni işten" diyen kimsesi olmayan kızları tanır mısınız siz? Ellerindeki nasırlar bile kalplerine batar babasız kızların, varla yok arası babaların kızlarının. Hiç gerçekleştirmediği hayalleri olsa bile gitmek ister evden, biran önce kendi yuvasını kurup kurtulmak. Yaz tatilleri yoktur, Düğünleri tek başınadır, kınalar bile küskün.
Saçları bile azdır sevgisiz kızların.
Bu liste uzayıp gider. Bir de sevildiğine bir an inanıp yine başa saran kızlar vardır. Uçurumdan düşer gibi betona. O an kendisini iyileştirsin mi yine ona inandığı için kendisine kızsın mı bilemez.
Hayatlar kurar kendisine, hayatları bile az. her şeyden biraz biraz. Varlıklarıyla yetinmeyen kızlara kızarak. Boşverse mi artık diye düşünerek geçer 16 yılları, hiçbirinde boşveremez.
Başkalarına baba olmuş babaların kızları, anne gibi doğarlar bu dünyada,
Bunu da kimse bilemez.
Peki güzel midir babası tarafından sevilmeyen kızlar? Başkalarına baba olmuş babaların kızları? çocukluğunu hep annesinden uzak geçiren, başkaları sevinsin diye sütünden olan bebek kızlar mutlu mudur büyüyünce? Baba saydığı dedesinden bile uzak bırakılan kızlar, unutur mu sandınız kalbine kalbine sokulan lafları? Peki babası çocuklarıyla aynı sofraya oturmayan, ona bir kıyafet veya okuma kitabı almayan kızlar? Uykusunda saçı hiç okşanmamış, azardan başka söz duymamış kızlar? Hep kısıtlanmış hep "birilerini hiç görmesin ama birilerini hep görsün" diye zorlanan o kızlar kimi görmek ister büyüyünce? Bir at gibi yarış içinde büyümüş kızlar nasıldır sizce? Sırf babası onunla gurur duysun diye kendisine kendisinden uzak hayatlar kurmuş kızları sever miydiniz görseniz? Yıllarını kaybetmiş kızları, yine de başkaları gibi "ben de istemedim bu hayatı" diyerek bomboş durmamış hep çabalamış kızları da sever miydiniz? Ona baba olmuş adamlara tutunup hayatlarını onlarla geçirmeye kararlı kızları alkışlar mıydınız, ayaklarınızın altına mı alırdınız yoksa? Kendisini kitap sayfalarında arayan, tüm kinini babasını öldürdüğü öykülerine döken kızları anlar mıydınız? Yağmurda, karda, kışta 5 dakika erken uyanıp onu o soğukta yürütmeyen veya "bugün de ben alayım seni işten" diyen kimsesi olmayan kızları tanır mısınız siz? Ellerindeki nasırlar bile kalplerine batar babasız kızların, varla yok arası babaların kızlarının. Hiç gerçekleştirmediği hayalleri olsa bile gitmek ister evden, biran önce kendi yuvasını kurup kurtulmak. Yaz tatilleri yoktur, Düğünleri tek başınadır, kınalar bile küskün.
Saçları bile azdır sevgisiz kızların.
Bu liste uzayıp gider. Bir de sevildiğine bir an inanıp yine başa saran kızlar vardır. Uçurumdan düşer gibi betona. O an kendisini iyileştirsin mi yine ona inandığı için kendisine kızsın mı bilemez.
Hayatlar kurar kendisine, hayatları bile az. her şeyden biraz biraz. Varlıklarıyla yetinmeyen kızlara kızarak. Boşverse mi artık diye düşünerek geçer 16 yılları, hiçbirinde boşveremez.
Başkalarına baba olmuş babaların kızları, anne gibi doğarlar bu dünyada,
Bunu da kimse bilemez.
Elif KÜLAH gecesinden, gece bile olamayan geceden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder