alıntılar dünyasından anlatılar.

Bir yeni öyküdür; her yeni insan, daha önce konuşulup paylaşılmamış her söz, ilk kez ağızdan dökülenler ve yıllardır hiç yanmamış bir bacadan bir anda fırlayan o duman. Siz bunu bazen o kamyonların egzozundan fırlayan koyu, leş hava atıklarına benzetebilirsiniz, bense bazen su kulelerinden salınan buharlara benzetirim. Şehri griye boğan tüm insanlara inat, biz insan seviyoruz kardeşim... Biz seveni seviyoruz doğduğumuzdan beri. Günümüze güneş gibi doğanı seviyoruz, dostu düşmanı seviyoruz biz.

Bir akşam biliyorum. Garip bir hikayedir. İnsan oturup yazar  mı şans eseri karşılaştığı 1 saatlik arkadaşına, yazılırmış. İnsan üzülür mü "görüşürüz." demek yerine "görüşmek üzere." deyişine, üzülürmüş. İnsan yanar mı hiç tanımadığı bir insanı kaybedişine, yanarmış. İnsan ister mi sonsuza süren deyişleri, istermiş.

 "Değil mi ki o."

"Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, 

Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez."

Bir yeni öyküdür, şuramda kalır sonsuza, saklarım, büyütürüm yine yaza yaza. Yalnız ben değil, bin kişi yandı sonuçta. Şu benim aklımdaki soyut bacam tüttükçe sanırım ki günler hep güzel geçecek.

"Şairliğimle yetinir, avunurum."

"Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen' e 

Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama, Seni yalnız komak var, o koyuyor adama."

Bu da size alıntılar dünyasından anlatılar olsun. bazen ben bile yetemiyorum kendimi anlatmaya, bu da size delilim olsun. Ben bugün gökyüzüme kavuştum sayın, bu cümleler de benim kolum kanadım olsun. Bir gündüz uyanınca gökte görürsünüz, satırlarım da size hatıram olsun.

Elif. Külah'landı.