saat gece yarısını vurmaktadır. Hala uyumadım. sahura 3, trenime 5 saat var. önümde sayfalar yığılı. kalbim bir kahve gibi kabarık, eski bir anahtar gibi paslı. uğuldayan vızıltılar içinde sıkışıp korkuyorum. geriye kalan yalnız korku, bir ömür adımından. silmek mi zor kalmak mı, bilmem. önce şu kağıtları bitirmeli, sonra paslı anahtarı atmalı. gece yarısı geçsin, sahur yensin, trene binilsin bakalım. kalbimin kabarıklığı dinerse rahatlarım.

Yine ramazan.

Söylemeyi unuttum,
tuttuğum yalnız oruç değil,
nefesimdi de. onu da bırakmadım.

metin altıok okumadın mı?

ya furuğ?

selim ileri de mi?

niye hala buradayım ki o zaman?

Anladın mı?

Hala gitmeyebileceğimi sanarak

sanki kendini aldatıyor gibi geliyor bana

ama yine de göz yumuyorum

çünkü

ölüm

benden

hala

gitmedi