"Ve gülümse şimdi, bebeğim."




Şaşkındım, sen beni görmemiştin. Ben bütün o büyük parçaların arkasında, kameralar, ses cihazları, büyük ışıklar. Nereden bilebilirdin, asıl ben nereden bilebilirdim. O kameralardan birinin arkasında, hepsini gördüm, senin göremediklerine şahit oldum.

Kız senin öğrencindi, gerçekte. Sana aşık. Kimse anlamamış, o çekimde seçilebilmek adına nasıl çaba vermiş, ne dualar etmiş. Düşünsene seninle bir tanıtım filmi, sana geliyor, yürüyor. Bir şeyler söyleyecek. Toplamda 10-15 saniye. Ama bütün o seçmelerin aksine, bir türlü yapamıyor, beceremiyor, senin karşına gelince, sen ona yürürken, sen ona uzaktan gelirken. Ben görüyorum. Yanakları kızarıyor. İşte şimdi anlaması lazımdı, diye düşünüyorum. Sen hala uzaktasın, anlamıyorsun. Ben anlıyorum. İşte bu.

Mola veriyoruz. Herkes gerilmiş, bu muydu seçtiğiniz kişi, diye geriliyor kimileri. Ben kameramı kapatıp çantamı alıyorum, sigara içeceğim, sanki beynim bulanıyor. Bir filmde demişti, buna kader mi dersin, yoksa öyle alelade bir tesadüf mü, tesadüf mü gerçekten. Buna karar vermek zor. Düşünmem lazım. Karar vermem.

Sen asıl sahneye geliyorsun, sorun ne, ben hala neden gelemiyorum diye soruyorsun, ben uzaktan bunu yalnız el hareketlerinden anlıyorum. Unutmamışım. Bir kol düğmen eksik, görüyorum. Ekip bir müzik açıyor, kız biraz heyecanlı, kafamız dağılsın, gerilmeyin. Sen o şarkıyı seviyorsun, biliyorum. çok seviyorsun. duvara doğru geçiyorsun. Bir sigara çıkarıyorsun, sanki şarkıyla doyar gibi, ben doyduğunu da görüyorum. Ekip müziğin sesini daha çok açıyor, sen daha hızlı doyuyor, zehir akıtıyorsun. Ben sigaramı atıp yanına doğru yürüyorum. O sırada telefonunu çıkarıp şarkıyı ve seti kameraya çekmeye başlıyorsun. Ben yanına geliyorum. Duvara yaslanıp sana bakıyorum. Bu bakışı bir filmde görmüştüm, sana niye hiç öyle bakmadığımı düşünmüştüm. Sen o an, beni görünce mutlu oluyorsun. Bunu görüyorum ve bu sefer o kamera da bunu kaydediyor. Bana nasıl baktığını. Şarkının aynı yerini mırıldanıyorsun. Sigaranı atıyorsun. Kamerayı kapatıyorsun, gülüşün de düşüyor. Yine, ve yine sanki ben orada değilmişim, sanki aslında hiç aslında can atmıyormuşsun gibi, hiç merak etmiyormuşsun gibi. Arkanı dönüyorsun. Neyseki bu sefer bir kayıt var diye düşünüyorum. Benim değil ama senin gerçek yüzünü göreceğin bir kayıt.

Bir de o kız görüyor bizi. O da her şeyi anlamış. Şarkı bitiyor, ekip toplanıyor. Ben kameramın arkasına geçiyorum. Sen artık gerginsin, O başını kaldırış, dudaklarındaki o hal. Ne istediğin belirsiz. Kızı da anlıyorsun, ona yaklaşıyorsun. Kız daha çok heyecanlanıp güç alıyor. Mutlu. Yarın ben oradan gidince neler olacak?

"Ve uğraşmak anlamsız,

yüzündeki yabancı"

Önerilen ve sette çalan şarkı: Cem Karaca-Islak Islak

Esinlenilen hikaye: Sultan ve Asiye