"Yıldızlara bak, biz küçüktük, 

Demez miydin hep, sevdikçe büyürsün."

Serin yaz akşamı.

Senin olmadığın bir yazdı.

Evde ses yok, apartmanda ses yok, şehirde ses yok.

Yuvarlak, sarı ay; gökyüzünde büyümüş.

Kulağımda kulaklık, şarkı tutuyorum sana.

Radyoda daha önce duymadığım bir şarkı.

Sabah tekrar duyup evimden sokaklara boşaltacağım şarkıyı.

Yatağımın ucundaki pencere açık.

Bunu hatırlar mısın?

"Gözlerini kapat, biz büyüktük,

Birbirimizden büyük sevdikçe küçüldük."

Bir taş yuvarlıyorum, yollar boyunca.

Hava o günle aynı.

Kalbimin ortası karman çorman, kalbimin ortası gürültülü,

Yangın var kalbimin ortasında.

Tutup avuçluyorum onu.

Şu sarı ay gibi, kocaman.

Onu küçültsem, bu hissi artık küçültsem.

Bir şarkı tutmasam ve yok olsa şarkılar.

Ama durmuyor,

Taş düşüyor evinin yoluna.

Yolum çıkıyor pencerenin altına.

Bir ses duyuyorum arkamda,

Bu ses, kalbimden güzel.

"Ve geçti zaman, 

Eridi sevdam."

Bu tam 21 yıl sonra en derin uyku.

Sade, beyaz bir boşlukta, pamuklar içinde, denizler ortasında.

Son nefesi verir gibi, gözlerimi kapatıp bir nefeste üfledim seni.

Tozların karıştı boşluğa.

Zihnimin bana oynadığı en güzel oyun,

Kalbimin bana söylediği en büyük yalan,

En uzun rüyam,

En büyülü evim.

Geçti zaman,

Eridi sevdam;

Hoşçakal.