Hikayesi

Seni ben büyüttüm. Gözümde. Yaşını da elbette. Kendi yaşımın yanında. Gözümün yaşı da seninle, ömrümün yaşı da; her şeyim seninle benim.
Seni ben büyüttüm. Tanıdık ve bildik kokuları yıllar sonra da hatırlayacağımı bilemeden. Bir yaz gününü mesela bir şarkının yeniden önüme getireceğini bilsem... Bilsem o gün yine sana tutunup, o günü... O gün sana yeniden inanır mıydım?
Seni ben büyüttüm. Ben öğrettim sevmeyi sana ve sonra aşkı. Ben öğrettim sana geceleri birini düşlemeyi. Ben öğrettim şarkılarda uçup gidebilmeyi, sevdiğinin yanındaysan her şeyi göze alabileceğini, gözünü karartıp hep yanında kalabilmeyi, gözünü kapatıp hayal edebilmeyi. Sana ben öğrettim gözden düşmenin bile güzel olabileceğini, seni hayatımdan çıkardığımda dahi seni sevebileceğimi, yıllar bile geçse seni seveceğimi.

Seni ben büyüttüm. Gözümde. Aniden yitip gittiğinde, ve vazgeçtiğinde, ve başkasını sevdiğinde, ve seni yine de beklediğimde, ve umutsuz kaldığımda, ve sonsuzluğa, ve hep, ve son kez.

Son kez baktığım gözlerin, geri de bıraktığın bir kaç fotoğrafta kalsa dahi, gözümdesin.
Sana ben öğrettim ona güzel bakmayı,
Sana ben öğrettim birinin göz bebeği olmayı..



"Bana yazarmısın. Bana hıkayemı anlatırmısın" diyene...