Mavi kuşlar deniz renginden göğü bir balık gibi basınca yerlerini gök sanan göğüs kafesleri düştü gökten. Deniz balıkları şaşkın.
Bense gülümsedim.
Çünkü bu sefer yenilen mavi kuş değil, göğüs kafesi.
Çünkü
Kuş deyince
mavi deyince
deniz deyince
balık deyince
hep aynı düş.
Ve kuş kırmızı bir kalp kafesinde değil,
en çok mavi gökte güzel.
Ve sen hep sakınırsın ama,
gülümsemek her dilde aynı inan.
Ve öykünün sonunda uzay boşluğuna atlayıp kurtuluyorum.
Öldürüyorum kendimi, hayallerimdeki gibi.
Öldürüyorum kendimi, hayallerimdeki gibi.
Ve ben kurtuluşuma kirden diyeyim, siz akan kandan.
Ama doğrusu,
göğüs kafesinde kuş kurutup saklayanlardan.
Elif KÜLAH
Aralık 2016-Ocak 2017, Romanya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder