Karanlık yol

Şimdi yol karanlıktır,
Köşedeki lamba yine titrektir,
Bazen yanıp bazen sönmelere alışkındır.
Kaldırım çatlaktır,
Sular dolmuştur,
Az ilerideki durak boştur,
Arkadaki akasya rüzgarla sarhoştur.
Şimdi evde kimse yoktur,
Odam simsiyahtır,
Pencerem sese hasrettir,
Kaloriferim soğuktur.
Ocak 3 senedir yanmıyordur.
Balkonda kimse oturmamıştır.
Altından kimse geçmemiştir.
Erik ağacım beni özlemiştir.
Önünde kimse vedalaşmamıştır.

Şimdi yok karanlıktır.
Kimse kimseyi öpmemiştir.
"hep bunu aradım." dememiştir.
Birileri ölmemiştir,
Yoldan birileri geçmemiştir.
Geçip bir daha dönmemiştir.

Şimdi yol karanlıktır.
Gecenin bir yarısı hatırlanıldığından habersiz
sessiz ve soğukluğuyla yetinip,
simsiyah bir boşluğa çekmek için kendini,
çırpınıp durur yol.
Siyahlara doymuştur.
Vadem geldi demiştir.

Kendine sokulup yol,
Şimdi öyle çoktur ki karanlık

Elif KÜLAH
15.01.2017, Romanya

.