'sana bakıyorum, içine bakıyorum, ama görüyorum ki yoksun içeride.'

Serin bir yaz akşamında, senin masum olduğunu sandığım gülüşünü yıllarca taşıdım içinde. Karlı bir kış akşamında, gizlice posta kutunda bulduğum mektuplara inat, bunca yıl sakladım seni. Sende kaldığım son gün, yatağının üzerinden aldığım deri eldivenin, parfüm şişen, gümüş bir yüzükle beraber 20 yıl andık seni. Ama 20 yılın sonunda sana bakıyorum, içine bakıyorum, ama görüyorum ki yoksun içeride. 

Seni yıllar sonra bir kez  hastanede görüyorum, benim artık tanımadığım yakın arkadaşın yanında; ben de artık senin tanımadığın yakın arkadaşımlayım. Senin arkadaşın sarışın ve yeşil gözlü. Öylesini seversin, biliyorum. O beni görür görmez tanıyor, ben onun bakışından seninle alakalı olduğunu anlıyorum, etrafa bakıyorum, seni görüyorum; merdivenlerden yukarı kaçıyorsun; ne olur sadece 1 dakika, tutma kendini sana yalvarırım sadece 1 dakika istiyorum, bu kadar yapamazsın! Arkadaşın tutuyor seni, oğlum ne saçmalıyorsun, ne konuştuk biz seninle.

Bir anda ipleri bırakıyorsun, olduğun yere bırakıyorsun kendini, yıllarca kaçtın, tuttun içinde, şimdi boşaltıyorsun içini. Randevuları unutuyoruz, kalkıp bir yere gidiyoruz, bir fotoğraf çekilecek, yanıma gel diyorsun, yaklaş, daha yakın ol, lütfen bir fotoğrafımız olsun.

Mutluyum ama o 1 dakikada sana ne söyleyecektim? Hangisini söyleyebilirdim sana? Şimdi hangilerini anlatabilirim başıma gelenlerin? Bana bir kez yazman için hiç mi hatırım yoktu?

Arkadaşına defterimi gösteriyorum, sana 20 yıl önce yazdıklarımın kopyalarını. 'görüyor musun, beni sevmediğini o kadar ima etmiş ki, gitmekten başka çarem kalmamış. Ondan gidince ikimizi de çok seven biri beni hep sevdiğini söyledi, inanır mısın 10 yıl boyunca. Buna arkamı dönemediğim için özür dilerim, ondan başka bir hatam yok.' 

Başka bir hatam yok, kanımla ve canımla ödedim faturasını ben bunun.

Evet doktor bey, tedavi boyunca verdiğiniz tüm destekler için teşekkür ederim; bütün bunların, zihnimde kurduğum bir hayalden ibaret olduğunu fark ettim. Hikayemin var olan ama hiç olmamış tüm kahramanlarına teşekkür ederim. Artık kalbim dingin, 1 dakikanın bile önemi yok ama doktor bey rüyalarıma ne zaman geçeceğiz?