Dikenler Ormanı-2

 

"Bu ayrılış belki ebedi bir veda idi.

Ona son defa olarak baktım."*

Sesini bırakıyordu boşluğa,

Karanlığa,

Son çığlığını,

Belki,

Kimbilir.

Allah’ı anıyordu bazen.

Sık sık annesini,

Kendisi anneydi oysa,

Oğlunun da karışıyordu sesi karanlığa,

Anne diye ağlayan sesi.

Diğerleri yoktu.

Arabada kalan başka 3 kişi.

 

Tam bir rüyadaydı.

Vücudunda geziniyordu hiç tatmadığı bir günahın elleri.

Yukarıdan başlamıştı,

Aşağı doğru.

Işıklar açıktı.

Tam yan odanın karanlığında ona her şeyi bırakacaktı ki

Yerde buldu gerçekte kendini,

Geri kalan herkesle birlikte.

Günah dolu rüyası bitti.

Hepsinin sessizliğine,

Başka annelere bağıran 2 ses.

Birisi kendisi.

 

Birilerinin onları bulması,

İmkansızdı neredeyse.

Kendisi fırlayıp kopan o koltuğa bağlı,

Oğlu ve eşi kimbilir nasıl ve nerede.

Onlarla aynı dili konuşan arabadaki 2 çift, çoktan ölü.

Karanlıkta 3 ölü, 2 ölmek üzere 5 insan eti.

 

Ne işe yarıyordu şu gökte kurumuş bir soğana benzeyen ay,

Yaramayacaksa şimdi işe?

Şu ağaçların dalları uzanacaksa durup göğe,

Niye varlardı yeryüzünde?

Toprağın her tanesi,

Havanın oksijeni,

Yerlerdeki solucanlar,

Az ötedeki köstebek çukuru,

Çimler üzerine yeni düşmüş çiğ?

Neden duruyorlardı öyle?

Allah’ım neden sessiz yarattın hepsini?

Akılsız ve dilsiz,

Bacaksız ve kolsuz?

Neden bıraktın durduk yere ölüme bizi?

Ne kadar sonra geldi birileri,

kendi ülkesinde olmayan bir ambulans sesi.

anlasalardı dilini,

"Aynı sedyeye koyun bizi" diyecekti.

"evde de böyle dururuz biz.

oğlumuzu alın ortaya,

öyle oynarız,

kollarımız karışır birbirine,

bu kimin eli diye sorar oğlum.

benim elim der babası benim elime,

kıkır kıkır güleriz sonra.

üst üste koyun bizi,

severiz bu oyunu biz.

hem yük olmayız size."

 

oysa onlar 3 ölü poşeti indirdiler,

eşini de koydular birine.

şimdi kainattaki tüm özürleri toplasa,

dileyebilir miydi bunca zaman hiç dilemediği özürleri ondan.

beni affet.

 

oğlunu götürdüler başka odaya o görmeden.

sonrasında da göremedi hiç onu.

Ve 5 kişi çıktıkları o uzun yolu,

dönerken tek başına,

Hatay'da kulaklarından çıkmayan o sesi konuşmak geldi içinden.

"ne önemi var ki artık yaşamın,

ölseydim keşke ben de onlarla birlikte."

  

*Selim İleri-Yalnız Evler Soğuk Olur

Önerilen Şarkı: Mabel Matiz-Babamı Beklerken