Çamaşırlığında ölümü kurutan bir anneyim
Ve hasta damarlarında aşı yerine ölümü gezdiren bir bebek.
Hatta bazI geceler ölümü boşaltan adamlardan oluyorum
veya avuçlarında sevgilinin saçı yerine onu okşayan kızlardan.
Ve onun en sevdiği şarkıyım,
hiç düşürmüyor beni dudaklarından.
Onun gökyüzünü andıran gözlerim ise
Hiç kurumadı ağlamaktan.
"Çünkü biliyorum,
Bu şehirde kurşun sesinden az duyulur bir şiir yazmış olmak.
Bunun için ölüyorum en çok;
Bu şiir, bu yankıyı, hak, etti."
ELİF KÜLAH
Sylvia Plath için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder