"Elif." dedi sunucu. Her türküden önce türkünün hikayesini anlatıyordu. Ben bir yerlere dalmıştım ve o bana seslenince birden ona baktım.
" Elif dedi Hasan : Ne olursa olsun seni unutmayacak ve seveceğim. Eğer buradan kurtulursak bana söz vermeni istiyorum. Yüzünde açılan yaranın aynisini sende açacaksın yüzümde hemde keskin bir bıçakla. Çünkü ben sevdigimi seni koruyamadım." Elifin yüzünde açılan yara onun güzelliğini söndürmüştü artik. Ama hasanın elife olan sevdası hiç bitmedi. Askerliğini yaptıktan sonra evlendiler ve her seferinde hasanın hatırlatmalarına rağmen. Elif verdiği sözü bir türlü yerine getiremiyordu. Taki evliliklerinin ikinci yılında hasan kanser hastalığına yakalanana kadar. Saçları dökülmüş acılar içinde yasayan hasan ölümü hissetmiş gibiydi o gün. Ve gelevere deresi elifin çığlıkları içinde hasanın yüzünün kesilmesine sahitlik yapıyordu ve akıntısının değdiği her tastan ninni sesi gibi bir türkü duyuyordu sadece duyabilenler.
Ve sıradaki türkü gelevera deresi. Seslendiren Gaye!"
Türküyü duyar duymaz ağlamaya başladım. Ben daha 18 yaşımda takvim yapraklarına yazmamış mıydım bu türküyü, ve defalarca günlüklerime, ben rüyalarımda bağırarak söylemedimi bu türküyü ve defalarca defalarca.... İlk ara verildiğinde kulise gittim ve Gaye'ye teşekkür ettim.
Gelevera deresinde Elif'in geçmesi... Yıkıldım...
Şimdi sizi türküyle baş başa bırakıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder